-Անկեղծ ասած՝ երբ ժամը 14.30 գալիս էի ԱԺ, արդեն իսկ  նախարարությունում 15.30–ին խորհրդակցություն էի նշանակել,  քանի որ մտքովս չէր անցնում, թե՝ նման  բուռն արձագանք կլինի  վաստակավոր շինարարի կոչում  սահմանելու որոշման հետ կապված: Բայց սա է իրականությունը,  և ուզում եմ նախ՝ մեկ նախադասությամբ  անդրադառնալ տիկին Նաղդալյանի այն տպավորությանը, թե քաղաքաշինության  նախարարը շատ ակտիվ չի պաշտպանում այս որոշումը: Դա (տպավորությունը) դրանից չի, պարզապես ես պատգամավոր չեմ եղել և այդքան չեմ տիրապետում այն ճարտար լեզվին, իմ ոճը չի դա, ես միշտ իմ ձևի մեջ եմ և դուրս չեմ գալիս դրանից: Այսինքն, թյուր տպավորություն է միգուցե:
 
Հաջորդիվ՝ Նարեկ Սարգսյանը հստակ պատասխաններ տվեց բոլոր ելույթ ունեցողներին.
 
-Սամվել Ֆարմանյանի ելույթում, որը խոսում է վաստակավորների ընտրության մեխանիզմներից, կոնկրետ՝ ճարտարապետների մասով կարող եմ ասել՝ վերջին տաս տարիների ընթացքում տաս ճարտարապետ վաստակավորի կոչում է ստացել և որևէ մեկի նկատմամբ ոչ մեկի կողմից նույնիսկ կասկած չի եղել: Բոլոր ստացողներն արժանի մարդիկ են եղել: Ընդ որում, մասնագիտական հանրությունն է ընտրել. ընտրում են, քննարկում, ապա՝ ուղարկում լիազոր մարմնին, նոր լիազոր մարմինը ներկայացնում է: Այսինքն, ուղղակի ազնիվ և օբյեկտիվ պետք է գործն անես, հակառակ դեպքում, իհարկե, ցանկացած աշխատանքի մեջ պրոբլեմներ կարող են առաջանալ:

Արամ Մանուկյանի ելույթի վերաբերյալ, ով այդ պահին ԱԺ դահլիճում չէր, Նարեկ Սարգսյանն ասաց.
-Ցավոք սրտի, նա այստեղ չի, ուղղակի օգտագործեմ այս ամբիոնը մեկ անգամ և ընդմիշտ անդրադառնալով հարցերին, որոնք Մանուկյանն իր ելույթում նշեց: Վերջինս սկսեց Նարեկ Սարգսյանին կախել, թե՞ գնդակահարել հարցադրմամբ (դահլիճից՝ գնդակահարել): Շնորհակալ եմ, շատ եմ լսել, շատ են եղել այդպիսի արտահայտություններ: Երբ ինձ հարցնում են՝ որն է քո ամենասիրած կոչումը, ես միշտ ասում եմ՝ առնվազն մի քանի տասնյակ անգամ ինձ համարել են Երևանի թիվ մեկ թշնամի ու ես հպարտացել եմ այդ կոչումով, որովհետև երբ տեսել եմ՝ էլ ինչ մարդկանց են ժամանակակիցները դարերի ընթացքում համարել թշնամի իրենց արած Գործի համար, միշտ ինձ շատ բավարարված եմ զգացել այդ շարքում լինելու համար:
Քանդվեց Լենինի պատվանդանը, քանդումը սկսվեց՝ այդտեղից: Թե էլի ինչեր քանդվեցին և ինչեր են վերագրվել ինձ տասնյակ տարիների ընթացքում, դարձյալ օգտագործելով այս ամբիոնը, պաշտոնապես ասում եմ՝ ոչ Երիտասարդական պալատի, ոչ Սպայի տան, ոչ <<Սևան>> հյուրանոցի և բազմաթիվ այդպիսի օբյեկտների հետ որևէ առնչություն չեմ ունեցել շատ պարզ պատճառով, որովհետև պետական պաշտոնյա չեմ եղել այդ տարիներին: Սակայն դա որոշ <<բարեկամների>> կողմից անընդհատ, տարիներ շարունակ շահարկվում է, ինչին ես ցանկություն չունեմ անընդհատ անդրադառնալու: Դա բացարձակ սուտ է:

Ալիկ Արզումանյանի ելույթին քաղաքաշինության նախարարն այս կերպ անդրադարձավ.
-Կատակի կարգով ուղղեմ՝ Զահա Հադիդը իրանցի չէ, այլ՝ իրաքցի է ծագումով, և Զահա Հադիդն այն ճարտարապետն է, որը վերջերս կառուցել է Ալիևի կենտրոնն Ադրբեջանում: Այս առումով ինքս իմ մեջ միշտ ունեցել եմ մի ներքին ընդվզում: Կիսվեմ ձեզ հետ՝ մենք շատ սովոր ենք դրսի ցանկացած բան ողջունել, հիանալ, բայց սովոր չենք ինքներս մեզ տեսնել ու արժևորել: Մեր շարքերում այսօր կան բացառիկ տաղանդավոր մարդիկ, որոնք գիշեր- ցերեկ, աշխատում են, այդ թվում ճարտարապետներ, շինարարներ և որոնց մեջքի ծանրությամբ կառուցվել են հսկայական կառույցներ՝ հատկապես վերջին 15-20 տարիների ընթացքում: Պարզապես դա տեսնել է պետք:

-Պարոն Հովհաննես Մարգարյանն այստեղ ճիշտ ասաց՝ մերոնք շատ են կառուցել դրսում՝ օտար երկրներում: Անիի թագավորության կործանումից հետո հայերը կարծես թե սովոր են միշտ դրսում կառուցել, իսկ ներսում կառուցելու ավանդույթը և կառուցածը գնահատելը ցավոք սրտի, մենք չունենք: Նա նաև ճիշտ օրինակներ բերեց Գյումրիից. ինքս ոչ միայն տեսել, այլև՝ ակտիվ մասնակցել եմ: Նրա բերած օրինակները ճիշտ էին, քանի որ այնտեղ կային շենքեր, մասնավորապես, 451 սերիայի շենքերը, որոնք շարքով պահպանվել էին, մինչդեռ հարևան մայթի շենքերն ամբողջությամբ հողին էին հավասարվել: Գյումրիի 451 սերիայի պանելային շենքերի դրական օրինակը եվրոպական դասագրքերում տեղ է գտել:
Եկեք հասկանանք՝ ով է շինարարը: Նշածս շենքերը կանգուն էին մնացել կոնստրուկտորի, ինժեների և շինարարի կատարած աշխատանքի արդյունքում:

-Պարոն Խոսրով Հարությունյանի առաջարկի հետ կապված, թե՝ ճիշտն այն կլինի, որ շինարարներն իրենք ներկայացնեն իրենց բնագավառի արժանավորներին, ասեմ, որ պարտադիր հենց իրենցից է սկսվում: Ըստ էության, հանրապետության նախագահը մինչև այսօր ուղղակի վավերացնում է այդ որոշումը, բայց որոշման նախաձեռնությունը գալիս է պրոֆեսիոնալ կազմակերպություններից:

-Տիկին Հեղինե Բիշարյանի առաջարկը՝ ներկայացրած նախագիծը ընդունելի համարելով և պաշտպանելով հանդերձ միաժամանակ՝ բոլոր կոչումները փաթեթով վերանայելու, կոչումներից ձերբազատվելու վերաբերյալ, մեզ համար ընդունելի է: Բայց և՝ շատ եմ խնդրում ու հորդորում՝ չխառնել ընդհանրապես կոչումների հարցը և մասնավորապես, այսօրվա հարցը: Կոչումների վերանայման հարց բարձրացնելն ընդհանրապես ձեր՝ պատգամավորներիդ իրավունքն է, բայց ոչ՝ այսօրվա իմ օրակարգային խնդիրը:

-Տիկին Նաիրա Զոհրաբյանին էլ, որը կարծում է՝ վաստակավորի կոչումը տենդերներ շահելու բոնուսի դեր կարող է խաղալ առանձին շինարարների համար,  ուղղակի անկեղծ ասեմ՝ դա որևէ կապ չունի տենդերների հետ: Տենդերը գործընթաց է, որը ոչ մի կերպ չի առնչվում կոչումների հետ:

Եթե ինչ-որ բան մոռացա մյուս ելույթներից, ներողամիտ եղեք, ի դեպ, եթե ժամանակ լիներ՝ տարբեր պատմություններ կպատմեի, որ բերում են շինարարներն իրենց չգնահատված լինելու վերաբերյալ: Մինչդեռ մարդիկ իրապես շատ կարևոր գործ են անում երկրի և հանրության համար:

Ելույթի ավարտին ՀՀ քաղաքաշինության նախարար Նարեկ Սարգսյանը կրկին կարևորեց շինարարության ոլորտը և շինարարի մասնագիտությունը՝ խնդրելով և հորդորելով ԱԺ պատգամավորներին պաշտպանել իր ներկայացրած նախագիծը: